روشهای کاهش تبخیر در دریاچه ها و مخازن

انجام پایان نامه کارشناسی ارشد در مناطق خشک و نیمه خشک جهان سالانه میلیاردها متر مکعب آب از سطح دریاچه های پشت سدها تبخیر و از دسترس خارج می گردد.

در کشور ما ارتفاع تبخیر بطور متوسط حدود 2 متر در سال می باشد و روش ها کاهش تبخیر از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشند.

بطور کلی مهمترین طرق کاهش میزان تبخیر به شرح زیر می باشند.

الف - ذخیره آب در مخازن سرپوشیده

ب - توسعه مخازن آب زیرزمینی

ج - انتخاب و طراحی سد در محلی که دریاچه آن با حجم مناسب ، کمترین سطح را داشته باشد

د - استفاده از مواد شیمیائی: از طریق گستردن ورقه های یک یا چند مولکولی از یک ماده شیمیائی نظیر هگزادکانول در سطح آب می توان تا حد زیادی از تبخیر و هدر رفت آب جلوگیری نمود. ماده شیمیائی مورد (Hexadecanol) استفاده می بایست بر روی رنگ و مزه آب اثر نگذارد ، غیر سمی و ارزان بوده و همچنین ممانعتی جهت تبادلات گازی

آب ( اکسیژن و گاز کربنیک ) به وجود نیاورد. همچنین پوشش به وجود آمده توسط آن باید آنقدر انعطاف پذیر و محکم بوده که در مقابل نیروی باد مقاومت کرده و نیز پوشش به وجود آمده طوری باشد که شکاف هائی را که در سطح آن ( به سبب سقوط قطره باران ، پرندگان و یا حشرات) به وجود می آید سریعاً ترمیم و پر نماید بهترین مواد که تاکنون مورد استفاده قرار گرفته اند، الکل های چرب بوده اند. بطوریکه مصرف 70 گرم در هکتار آنها می تواند حدود یک (Octadecanol) نظیر هگزادکانول و اوکتادکانول ماه دوام داشته و بین 10 تا 60 درصد تبخیر را کاهش دهد.